Athens Polytechnic,14 to 17 November 1973: When 350 dreamer-adventurers created the biggest defeat of the postwar labour movement

Δημοσιεύθηκε: 16 Νοεμβρίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , , , | 1 σχόλιο

Σημείωση Gatoulea: Παραθέτω τη μετάφραση του κειμένου μου «Πολυτεχνείο, 14-17 Νοέμβρη 1973: Όταν 350 ονειροπόλοι-τυχοδιώκτες δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ήττα του μεταπολεμικού εργατικού κινήματος» όπως αποδόθηκε στα αγγλικά από τον διαδικτυακό φίλο και σύντροφο DbO και μπορείτε να την βρείτε στην ιστοσελίδα του.

Όταν μου πρότεινε να το κάνει, δεν πίστευα πως θα ολοκλήρωνε το project…ειδικά μέσα σε μία ημέρα, μόνο!

Με τιμάει αφάνταστα η προσφορά του και θα ήθελα να τον χαιρετίσω για μια φορά ακόμα…

με τη γροθιά σφιγμένη και υψωμένη!

Translated by DbO

November 14, 1973

The Polytechnic is surrounded by police and students are gathered in the courtyard throwing Seville oranges. In the global-student assembly of the Law school, the news is spread that there’s fighting at the Polytechnic the assembly decides to descend to the University.

Rizospastis[1] 13/11/2005

A syndicalist of the Revolutionary Left from the Physics-Mathematics [course],  proposes to stop the assembly and make towards the Polytechnic.

Ergatiki Allillegyi[2] 09/11/2011

The leaders of both Communist Parties, during the first day in the Polytechnic were shocked that policy was determined by the line of anti-capitalist Left. They decided to stay “kneading” the perspective of the “coordinated retreat.” Already since Wednesday evening, that has been their proposal. When defeated, they began to struggle against the “leftist slogans” such as “General Strike” and “Revolution people.” But the General Assemblies of schools organized within the Polytechnic isolate this perspective.

Ergatiki Allillegyi 09/11/2011

On the subject of the Athens Polytechnic uprising against the Junta in the November of ’73 there have been written and spoken thousands of words and stories. It is only to be expected that there’s a lot of “storytelling” for such a historical event.

I will attempt to outline a perspective that has been covered extensively for decades. You see, the “myth” of the Polytechnic has attempted to describe those three days as a pandemic, celebratory and peaceful uprising of the whole Greek people against a handful of ridiculous and isolated dictators who survived only thanks to force of arms and American aid. “Everyone” had taken up arms (peacefully, always!)… Pangalos had been assembling bombs in the Latin Quarter in the May of ’68 and Simitis was placing them in the streets of Athens. On the other hand, the current Minister of Citizen Protection Papoutsis, along with Laliotis and Damanaki had organized the “mass movement” and the “sidewalks”, so that millions of people could flock to demonstrations, sit-ins and strikes. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πολυτεχνείο, 14-17 Νοέμβρη 1973: Όταν 350 ονειροπόλοι-τυχοδιώκτες δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ήττα του μεταπολεμικού εργατικού κινήματος

Δημοσιεύθηκε: 15 Νοεμβρίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , | 11 Σχόλια

14 Νοέμβρη 1973

Το Πολυτεχνείο είναι περιτριγυρισμένο από αστυνομικούς κι οι φοιτητές που είναι συγκεντρωμένοι στο προαύλιο τους πετούν νεράτζια. Στην παμφοιτητική συγκέντρωση της Νομικής πέφτει το σύνθημα ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται συμπλοκές και η συνέλευση αποφασίζει την κάθοδο στο Πολυτεχνείο.

Ριζοσπάστης 13/11/2005

Ένας συνδικαλιστής της Επαναστατικής Αριστεράς από τη Φυσικομαθηματική προτείνει να σταματήσει η συνέλευση και να γίνει πορεία προς το Πολυτεχνείο.

Εργατική Αλληλεγγύη 9/11/2011

Οι καθοδηγητές των δύο ΚΚΕ την πρώτη μέρα στο Πολυτεχνείο ήταν σοκαρισμένοι που η πολιτική καθοριζόταν από τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αποφάσισαν να μείνουν ζυμώνοντας την άποψη της “συντεταγμένης αποχώρησης”. Ήδη από το βράδυ της Τετάρτης αυτή ήταν η πρότασή τους. Όταν ηττήθηκαν άρχισαν να δίνουν μάχη ενάντια στα “αριστερίστικα συνθήματα” όπως το “Γενική Απεργία” και το “Επανάσταση Λαέ”. Όμως οι Γενικές Συνελεύσεις των σχολών που οργανώνονται μέσα στο Πολυτεχνείο απομονώνουν αυτήν την προοπτική.

Εργατική Αλληλεγγύη 9/11/2011

Για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα το Νοέμβρη του `73 έχουν γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες λέξεις και ιστορίες. Είναι λογικό να υπάρχουν πολλές «αφηγήσεις» για ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω μια οπτική γωνιά που κουκουλώνεται επιμελώς εδώ και δεκαετίες. Βλέπετε, ο «μύθος» του Πολυτεχνείου έχει δοκιμάσει να περιγράψει εκείνο το τριήμερο κάτι σαν πάνδημο, πανηγυρικό, ειρηνικό ξεσηκωμό όλου του ελληνικού λαού απέναντι σε μια χούφτα γελοίων και απομονωμένων δικτατόρων που επιβιώνανε μόνο χάρις τα όπλα και την αμερικάνικη βοήθεια. «Όλοι» είχαν πάρει τα όπλα (ειρηνικά, πάντα!)… ο Πάγκαλος συναρμολογούσε βόμβες στο Καρτιέ Λατέν στο Μάη του `68 και ο Σημίτης τις τοποθετούσε στην Αθήνα. Από την άλλη, ο σημερινός Υπουργός Δημόσιας τάξης Παπουτσής μαζί με το Λαλιώτη και τη Δαμανάκη είχαν αναλάβει το «μαζικό κίνημα» και το «πεζοδρόμιο», ώστε εκατομμύρια λαού να συρρεύσουν σε διαδηλώσεις, καταλήψεις και απεργίες.

Όλες οι χώρες δημιουργούν τέτοιους μύθους. Εδώ ολόκληρη η Γερμανία έχει κατασκευάσει τον «αντι-ναζιστικό» λαό κατά την περίοδο 1939-1945, για να ξεπλύνει τη φασιστική προϊστορία των «δημοκρατικών»  στρατηγών και πολιτικών της μεταπολεμικής της ιστορίας, δε θα το κάνει ο ελληνικός αστικός πολιτικός κόσμος;

Αλλά και η αριστερά, έχει βάλει το χεράκι της για να ξεχαστεί πως αυτό που έγινε το Νοέμβρη ήταν μια γνήσια εξέγερση βγαλμένη μέσα από την κομμουνιστική, γιακωβίνικη παράδοση…

Η σημερινή αριστερά έχει κατατάξει την «Εξέγερση» σαν ένα μουσειακό είδος.. Σαν ένα όπλο που το βγάζουμε πολύ σπάνια.. Τόσο σπάνια, που για το ΚΚΕ έχουν περάσει 62 χρόνια κι ακόμα «δεν είναι ώριμες οι συνθήκες»… άσε που και την τελευταία φορά ήταν «λάθος»…

Έτσι η σημερινή λεγκαλιστική αριστερά για να οργανώσει «Εξέγερση» χρειάζεται μερικά προαπαιτούμενα:

  • Το καπιταλιστικό σύστημα να βρίσκεται σε «κρίση»
  • Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης να βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το «λαό».. να υπάρχει κρίση εκπροσώπησης
  • Να υπάρχουν ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες (σε κινηματικό-πολιτικό επίπεδο)
  • Ο «λαός», το «κίνημα» να βρίσκεται σε «οργασμό». Να γίνονται απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις και αυτές να αυξάνονται και σε ποσότητα, αλλά και να διαμορφώνουν «κομμουνιστική» συνείδηση. Φυσικά και η αριθμητική συμμετοχή σε αυτά τα γεγονότα πρέπει να είναι «παλλαϊκή».. και να αυξάνεται και αυτή συνεχώς και με αριθμητική (αν όχι γεωμετρική) πρόοδο.
  • Να έχουμε ένα (ή πολλά) μαζικά κόμματα, με χιλιάδες, έμπειρα μέλη, δικτυωμένα σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους.

Φυσικά αυτά πρέπει να κρατήσουν ένα επαρκές χρονικό διάστημα ώστε να δημιουργήσουν μια αλληλουχία πολιτικών γεγονότων για να «δέσει» η μαγιά. Αν συμβούν ΟΛΑ αυτά ταυτόχρονα τότε ΝΑΙ!.. η τιμημένη μας αριστερά θα αξιωθεί να ψελλίσει την «Εξέγερση».

Για να πεταχτούμε, λοιπόν, 38 χρόνια πριν για να δούμε ποιες προϋποθέσεις υπήρχαν για να πραγματοποιηθεί η «Εξέγερση» του Πολυτεχνείου. Ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου η κορύφωση, η ωρίμανση ενός παλλαϊκού κινήματος απέναντι σε ένα παραπαίον καθεστώς ή μια κοινωνική «έκρηξη» που βρήκε έδαφος να ξεσπάσει χάρις μια «τρέλα» κάποιων «ανεύθυνων, τυχοδιωκτών αριστεριστών»; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να επανατοποθετήσει την πολιτική ατζέντα

Δημοσιεύθηκε: 3 Νοεμβρίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , | 1 σχόλιο

Θα δοκιμάσω να δώσω κάποιες νηφάλιες προσεγγίσεις γύρω από τη νέα παγκόσμια[1](!) πολιτική κρίση που έφερε η πρόθεση του ΓΑΠ για δημοψήφισμα γύρω από το «κούρεμα» του χρέους και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.  Όσοι υποστηρίζετε γενικόλογες κραυγές του στυλ «τα `παιξε», «ψάχνει ηρωική διέξοδο» και τα συναφή, δεν χρειάζεται να συνεχίσετε το διάβασμα. Έτσι κι αλλιώς είμαστε σε φάση «πολιτική-οικονομικής κρίσης», οπότε μπορείτε να επαναλαμβάνετε μονότονα «είναι προδότης», «μας οδηγεί στο χάος» για τα επόμενα 20 χρόνια όποιος και να είναι στη θέση του ΓΑΠ.

Αν ξεφύγουμε, λοιπόν, από το προσωποκεντρική ανάλυση του δίπολου «γατζώνεται στην εξουσία-φεύγει τρέχοντας», θα δούμε μια άλλη οπτική που πολύ συχνά μας διαφεύγει: την έννοια της πολιτικής πρωτοβουλίας-πρότασης.  Όχι με την έννοια της προπαγάνδας, αλλά της συγκρότησης πλαισίου που υποστηρίζει την πρόταση σου. Ειδικά ο χώρος της Αριστεράς που είναι επί δεκαετίες εγκλωβισμένος ανάμεσα στην «Ανάλυση» και «Εκτίμηση- Πρόβλεψη», του είναι ακατανόητη η διαδικασία συγκρότησης μπλοκ για τον διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν συνεχίζει να εφαρμόζει το (όποιο) πρόγραμμα διαμορφώνει με την ΕΕ και το ΔΝΤ και επιστρέφει σε κάποιου τύπου πολιτικό διάλογο με την κοινωνία μέσα από το δημοψήφισμα;

Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού πριν από 2 χρόνια με τις ευλογίες του ΣΥΝΟΛΟΥ του αστικού κόσμου. Ο Καραμανλής παραιτήθηκε ομαλά και του άνοιξε το δρόμο να κυβερνήσει με πλήρη υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας.

Από την άλλη η Παναγοπούλια διοίκηση της ΓΣΕΕ επεδίωξε την ελεγχόμενη εργασιακή ειρήνη. Η πρόβα τζενεράλε είχε γίνει επί ένα χρόνο, όταν ακύρωνε διαδηλώσεις και απεργίες και επιτεθόταν ακόμα και σε κομμάτια της εργατικής τάξης για «εξωθεσμικό συνδικαλισμό» (πχ Κούνεβα, συμβασιούχοι ΑΣΕΠ κλπ). Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το Δεκέμβρη είχε υποταχθεί στην κεντροαριστερή προοπτική συγκρότηση προγράμματος και το ΚΚΕ διαδήλωνε… κάπου άλλου!

Μέσα σε ένα χρόνο, όμως, είχαμε την εμφάνιση αμφισβήτησης όλου του πολιτικού συστήματος! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Κινηματισμός – Κομματισμός ή Πολιτικό Σχέδιο;

Δημοσιεύθηκε: 18 Οκτωβρίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , , | Σχολιάστε

Ο τελευταίος χρόνος έχει αλλάξει πολλά πράματα στη ζωή μας… Τον τρόπο που αντιδρούμε, τις ελπίδες και τα οράματα μας, τις σημαντικότητες μας. Η ζωή μας αλλάζει προς το χειρότερο με καταιγιστικό ρυθμό, χωρίς να υπάρχει ορατό τέρμα στον πάτο του βάλτου που μας σπρώχνουν.

Στην πολιτική σκηνή έχει διαμορφωθεί ένα ομογενοποιημένο «δεξιό» μπλοκ από το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και τους μαϊντανούς της Μπακογιάννη και της Χρυσής Αυγής που σιγοντάρουν τη ταξική επίθεση του κεφάλαιου.

Η αντιπολίτευση, λοιπόν, από την πλειοψηφία της αριστεράς αλλά και σημαντικού κομματιού από την Αυτονομία και τον Αναρχισμό, διακατέχεται από δύο θανάσιμα αμαρτήματα… τον «Κινηματισμό» και τον «Κομματισμό». Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο αναζητούν απαντήσεις είτε περιμένοντας, γενικώς, τον «κόσμο» αυθόρμητα να «ξεσηκωθεί», είτε περιμένοντας το «μεγάλο» Κόμμα – Μέτωπο – Παράταξη που θα κυριαρχήσει στην κοινωνία.

Και οι δύο απόψεις παραμένουν παθητικά το περιθώριο των εξελίξεων γιατί, πολύ απλά, πάντα θα περιμένουν μια μαγική μέρα που δεν έχει υπάρξει ποτέ στην παγκόσμια ιστορία.. Ποτέ ο «κόσμος» αυθόρμητα δεν συνένταξε μια πολιτική πρόταση, ούτε υπήρξε κόμμα που να πήρε 50 και 60% στις εκλογές και στα σωματεία ΠΡΙΝ ανατραπεί το πολιτικό κατεστημένο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Δυτικη διανόηση και ΔΝΤ – Ένα βίντεο του Χάρβεϊ λίιιιιγο διαφορετικό από το DebtOcracy

Δημοσιεύθηκε: 14 Απριλίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , , , , , | 5 Σχόλια

Αν δούμε το αίτημα για δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, θα παρατηρήσουμε την υποστήριξη από σημαντικές προσωπικότητες της παγκόσμιας αριστερής διανόησης. Ταρικ Αλι, Τσόμσκι και τόσοι άλλοι. Ας βάλουμε ένα αστερίσκο για τον Ντ. Χάρβεϊ τον οποίο δεν βλέπω στις υπογραφές αλλά είναι στους συμμετέχοντες στο DebtOcracy. Ίσως να σημαίνει πολλά, ίσως και τίποτα. Αλλά ας υποθέσουμε πως συμπαραστέκεται και αυτός.

Όταν τόσες μεγάλες προσωπικότητες συμφωνούν με την ίδρυση Ε.Λ.Ε., αυτό από μόνο του δεν είναι ακλόνητο επιχείρημα υπέρ της; Ποιος είσαι εσύ ρε Gatoulea που μονάχος σου τραβάς ζόρι κόντρα σε όλες τις εκδοχές της Αριστεράς;

Γι` αυτό χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί είναι ΛΟΓΙΚΟ να συμφωνούν στην ΕΛΕ, αλλά και να αποδείξουμε πόσο σημαντικές διαφορές έχουν με τις εθνικές και πατριωτικές εκδοχές της Ελληνικής Αριστεράς.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

κι αν διαγραφεί ή «κουρευτεί» το δημόσιο χρέος, θα ανοίξουν οι δουλειές, θα ξαναβρούμε τους μισθούς μας και το κοινωνικό κράτος;

Δημοσιεύθηκε: 12 Απριλίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , | 1 σχόλιο

Η συνθηκολόγηση της αριστεράς με διαχειριστικές λογικές του συστήματος, την οδηγούν να κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο.

Την ώρα που ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται σε κλιμακούμενη κρίση υπερανάπτυξης, κομμάτι της αριστεράς περιπτωσιολογεί και χάνει τη «Μεγάλη Εικόνα» και τον όλεθρο που μας ετοιμάζουν.

Θεωρεί πως έχουμε κρίση δημόσιου χρέους και την αποκόπτει από την οικονομική κρίση, στις ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία κλπ. Έτσι χάνει το δάσος και αδυνατεί να απαντήσει στα καθημερινά ζητήματα του λαού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

η ακραία επαναστατική ρητορεία και πρακτική, δημιουργεί ασήμαντες γκρούπες;

Δημοσιεύθηκε: 10 Απριλίου, 2011 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , | 4 Σχόλια

Δεν πρόκειται να κάτσω να γράψω καμιά μελέτη για την εξαφάνιση της Αριστεράς από τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.

Τα αίτια και τα αποτελέσματα βρίσκονται σε μια δυναμική αλληλεπίδραση με την εξέλιξη της Ιστορίας… όσο τα ψάχνουμε και αλλάζουμε τους εαυτούς μας, τόσο αλλάζουμε και την ίδια την Αριστερά.

Αφορμή για το σημερινό σχόλιο είναι μια φράση του Sotiri από το ποστ μου για τη DebtOcracy:

υπάρχουν κομματια της Αριστερας που βαζουν εδω και χρονια το ζητημα της “αντικαπιταλιστικης προτασης του Σοσιαλισμου” και μην σου πω τι παιρνουν εκτοτε

Αυτός είναι ο πυρήνας των αιτιών, που οδήγησε ένα μεγάλο κομμάτι της Επαναστατικής Αριστεράς στην αγκαλιά της Κεντροαριστεράς.

Πιο συγκεκριμένα, εδώ στην Ελλάδα ΔΕΑ, ΚΟΕ κλπ αναζητούν πολιτική διέξοδο μέσα από χτίσιμο κοινού πολιτικού φορέα μαζί με τους Ευρωκομουνιστές, μινιμάροντας και την πολιτική τους πλατφόρμα και πραχτική. Ειδικά οι 4 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (ΔΕΑ, Κόκκινο, ΑΠΟ, Οικοσοσιαλιστές) αποχώρησαν το 2001 από το ΣΕΚ για αυτό ακριβώς το λόγο… Θεωρούσαν την τότε ηγεσία του ΣΕΚ ανίκανη να φτιάξει ένα μαζικό κόμμα ανταγωνιστικό του ΚΚΕ και ΣΥΝ, αφού σπαταλούσε τις ευκαιρίες της δεκαετίας του `90.

Το πρόβλημα είναι, πως δέκα χρόνια μετά, καμιά πολιτική ομάδα δεν μπορεί να υπερηφανευτεί πως έχτισε καμιά σοβαρή πολιτική οργάνωση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

για μια αντικαπιταλιστική πρόταση στην κρίση…μέρος 5ον – συστημική απάντηση στη συστημική κρίση

Δημοσιεύθηκε: 30 Ιουλίου, 2010 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , | 2 Σχόλια

Σε αυτό το… ατελείωτο αφιέρωμα στην οικονομική κρίση προσπάθησα να αναδείξω τα «τρία θανάσιμα αμαρτήματα» που κατατρέχουν την αριστερά και να προσπαθήσω να θέσω κάποια ξεχασμένα – κατά τη γνώμη μου – κριτήρια διαμόρφωσης πολιτικής.

Είτε με ιστορικές αναφορές, είτε με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία υποστηρίζω πως η καθεστωτική αριστερά ΚΚΕ ή ΣΥΝ, φιλοευρωπαϊστές ή αντι-ΟΝΕ και Ευρώ, καθώς και κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, πλέον:

  1. Συνεχίζουν την παράδοση της ομαλής κληρονομιάς-διαχείρισης του αστικού κράτους/μηχανισμού από μια «αριστερή» κυβέρνηση, παρακάμπτοντας σε κάποιο μακρινό και απροσδιόριστο μέλλον την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής ανατροπής.
  2. Αναζητούν ταχτικίστικες ψευδοενότητες «του δικού μας αριστερού χώρου», χωρίς κανένα ταξικό κριτήριο. Οργανώσεις και κόμματα που ανακαλύπτουν τις στρατηγικές διαφορές με επιλεκτική μνήμη, είτε πρόκειται για «ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ», είτε για «ΣΥΝοδοιπόρους – οπορτουνιστές», και
  3. Υποτιμούν το βάθος και την ποιότητα της σημερινής οικονομικής κρίσης. Ανακυκλώνουν παλιά επιχειρήματα περί χρηματιστηριακής κρίσης και ανασύρουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας «μπαλώματα» που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Σκεφτόμουν να παρακάμψω το τρίτος μέρος γιατί θεωρούσα κάτι παραπάνω από ολοφάνερο το βάθος και το αδιέξοδο της σημερινής κατάστασης. Αρκούσε , όμως, το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου που δεν προβλέπεται να παρθεί κάποιο νέο μέτρο και το αισιόδοξο (!!!) κλίμα στην Ευρώπη περί επιβράδυνσης της ύφεσης[1] και προοπτικές ανάπτυξης[2], για να αρχίσουν να ξαναβγαίνουν τα επιχειρήματα περί «στρεβλής ανάπτυξης», «χρηματιστηριακής φούσκας», «μη παραγωγικού υπερδανεισμού». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

για μια αντικαπιταλιστική πρόταση στην κρίση…μέρος 4ον – ιδιωτική οικονομία και το πείραμα του Barθelonika

Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουλίου, 2010 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , | 4 Σχόλια

Σε προηγούμενα μέρη προσπάθησα να δείξω το διαχειριστικό αδιέξοδο των προτάσεων της αριστεράς .

Εγκλωβισμένη ανάμεσα στα παλιά μεγαλεία των σοσιαλιστικών χωρών και στον παμπάλαιο κεϋνσιανισμό, αναλώνεται σε θεσμικές προτάσεις κεντρικής κρατικής παρέμβασης. Είναι φανερό πως τα κορυφαία στελέχη της φαντασιώνονται τον εαυτό τους σαν υπερυπουργούς σε μια «αριστερή» κυβέρνηση που όλα τα λύνει με νομοθετικά διατάγματα.

Για αυτήν την αριστερά, αρκεί μια στιβαρή κυβέρνηση που επαναδιαπραγματεύεται ή διαγράφει το χρέος, μία εθνικοποίηση ή δημόσιος έλεγχος των τραπεζών και μια εξαγγελία αναπτυξιακής πολιτικής με κέντρο το κράτος και όλα λύθηκαν…

Γι’ αυτό και δεν πείθουν κανένα… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

για μια αντικαπιταλιστική πρόταση στην κρίση…μέρος 3ον – σκέψεις για την ταχτική

Δημοσιεύθηκε: 20 Ιουλίου, 2010 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , | 4 Σχόλια

Πριν αρχίσουμε να αραδιάζουμε αιτήματα, προγράμματα και θέσεις, πρέπει να έχουμε απαντήσει σε δύο ερωτήματα, κατ’ αρχήν..

  1. Μήπως υπάρχει καπιταλιστική, συστημική διέξοδος από την κρίση; Βεβαίως και υπάρχει… μόνο που δεν μπορεί να είναι ούτε ομαλή ούτε αναίμακτη.  Ο όγκος «εκκαθάρισης» ανθρώπινων πόρων και κεφαλαίου πρέπει να είναι ανυπολόγιστος. Πρέπει να είναι πολλαπλάσιος της οικονομικής κρίσης του ’29 γιατί υπήρχε – ακόμα – η δυνατότητα καπιταλιστικής επέκτασης στον Τρίτο Κόσμο οπότε  αρκούσε «μόνο» ένας τετραετής παγκόσμιος πόλεμος. Πρέπει να είναι υπερ-πολλαπλάσιος της ύφεσης του ’80, που χρειάστηκε «μόνο» την κατάρρευση του μισού πλανήτη (βλ. Ανατολικό μπλοκ) και η καταλήστευση και ανοικοδόμηση του, έδωσε μια σκάρτη δεκαετία πρόσκαιρης ανάπτυξης.
  2. Δεν πρέπει οι διεκδικήσεις να είναι «ρεαλιστικές», δηλ. να μπορούν να εφαρμοστούν στο δοσμένο συσχετισμό δυνάμεων; Όταν ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια οικονομική δυνατότητα να μπορεί να «παραχωρεί» καταχτήσεις σημαντικές προς την τάξη, οι στρατηγικές αναζητήσεις της αριστεράς φαντάζουν ιδεοληπτικές και απομονωτικές. Όταν όμως η κρίση δημιουργεί καταστροφικά τετελεσμένα, οι πολωτικές τοποθετήσεις φαντάζουν πιο «ρεαλιστικές», πιο εφικτές. Ακόμα, όμως, και στις πιο δυσμενείς συνθήκες πάντα θα υπάρχει η φωνή του ρεαλιστικού συμβιβασμού. Ακόμα και οι αιχμάλωτοι πολέμου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, έχουν ανάγκη μιας «διαμεσολάβησης» για την επιβίωση.. θεμιτό… Μόνο που δεν χρειάζονται σε ενιαίο πολιτικό φορέα αυτοί που αναζητούν το ρεαλιστικό συμβιβασμό και τη στρατηγική υπέρβαση.

Να υπενθυμίσω, για άλλη μια φορά, πως οι πάντες αποδέχονται την παγκοσμιότητα και τη συστημικότητα της κρίσης. Σε αυτό το πλαίσιο της αποκαθήλωσης κάθε κοινωνικής κατάχτησης του 20ου αιώνα, υπάρχουν και παράπλευρές απώλειες. Σε προηγούμενο μου ποστ[1] είχα ισχυριστεί πως ο κοινοβουλευτισμός και η διαβούλευση «κοστίζουν» στην υπάρχουσα συγκυρία και, εν τέλει, καθίσταται παρωχημένος. Αυτό που ζούμε με μια κυβέρνηση  θεατή των εξελίξεων, δεν είναι «ανημποριά» του πολιτικού συστήματος, αλλά πλήρη αποδοχή πως το «τέμπο» των πολιτικών εξελίξεων το δίνει το κεφάλαιο και οι απαιτήσεις του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

για μια αντικαπιταλιστική πρόταση στην κρίση…μέρος 2ον – το αδιέξοδο της «ρεαλιστικής» αριστεράς

Δημοσιεύθηκε: 16 Ιουλίου, 2010 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , | 7 Σχόλια

Μέχρι την κατάρρευση των ανατολικών χωρών όλος ο προγραμματικός ρεαλισμός της αριστεράς κρυβόταν πίσω από το πιστοποιητικό ISO «αριστεροσύνης» που τους έδινε η ταύτιση με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Λίγο οι ιδεολογικές αναφορές στη Σοβιετική Ένωση ή στο «αυτοδιαχειριστικό πείραμα της Γιουγκοσλαβίας» και όλα ήταν  «εν τάξη»…

Ο Λένιν στις Θέσεις του Απρίλη φάνταζε (και φαντάζει ακόμα!) ένας επικίνδυνος προβοκάτορας

Όχι κοινοβουλευτική δημοκρατία … μα δημοκρατία των Σοβιέτ των εργατών, των εργατών γης και των αγροτών βουλευτών σ’ όλη τη χώρα, από τα κάτω ως τα πάνω.

Κατάργηση της αστυνομίας, του στρατού, της υπαλληλίας[1]

Στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν ένα ιστορικό απολίθωμα όπου ταυτιζόταν με την βία των αμόρφωτων ρώσων αγροίκων των αρχών του 20ου αιώνα… μία «ιστορική παρεκτροπή-αναγκαιότητα» που ήταν χρήσιμη μόνο στη μισο-φεουδαρχική Ρωσική Αυτοκρατορία. Στη χειρότερη, μια επικίνδυνη ατραπός με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.

Για την ευρωπαϊκή αριστερά μετά τον πόλεμο ο σοσιαλισμός εξαρτιότανε από την εξωτερική πολιτική και τις οικονομικές συναλλαγές. Να οι «συμφέρουσες» αγροτικές συνεργασίες με τους ουκρανικούς σιτοβολώνες, να η ενεργειακή συμμαχία με το αέριο  της Σοβιετικής Ένωσης, να η κοινή αμυντική πολιτική με τις σοσιαλιστικές χώρες στα Βαλκάνια κόντρα στον αμερικανοκίνητο τουρκικό επεκτατισμό… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

για μια αντικαπιταλιστική πρόταση στην κρίση…μέρος 1ον – σύντομη ιστορία των μετώπων

Δημοσιεύθηκε: 14 Ιουλίου, 2010 | Συντάκτης: | Filed under: για μια αντικαπιταλιστική προταση στην κρίση | Tags: , , , | 2 Σχόλια

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε ένα οργασμό «μετώπων» και «προτάσεων» απ’ όλα τα σύνολα και υποσύνολα του χώρου της αριστεράς. Ας θυμηθούμε της απόφαση του 6ου Συνέδριου του ΣΥΝ, τα 10 σημεία του Μετώπου προς τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, το Μέτωπο Οικονομολόγων, η Πρωτοβουλία για το διάλογο της αριστεράς, αλλά και όλα τα μεμονωμένα ή μη πολιτικά σχήματα.

Όλα αποδέχονται ένα κοινό πλαίσιο..

  • Η κρίση είναι συστημική
  • Τα μέτρα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ είναι καταχωρημένα ως άδικα, άνισα και ίσως αναποτελεσματικά στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών[1], και

     

    το εργατικό κίνημα προσπαθούσε να έχει διεκδικητικά αιτήματα, ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες

  • Υπάρχουν οι υποκειμενικοί και αντικειμενικοί όροι ή, τουλάχιστον, η αναγκαιότητα για την προώθηση μιας ξεχωριστής πρότασης της αριστεράς, πέρα από τη σοσιαλδημοκρατία Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
← Older Entries