Πόσο παραπάνω από το 16,78 θέλετε ΣΥΡΙΖΕΟΙ για να διώξετε τους χρυσαυγίτες από τον Αγ. Παντελεήμονα;

«Δεν έχουμε κόσμο», «Δεν είμαστε κοινωνικά γειωμένοι», «Δεν είναι πρόβλημα η δράκα συμμοριτών»

Χιλιάδες ψέματα, για πολλά χρόνια…

Χιλιάδες ψέματα για να κρυφτείς πίσω από την ανημποριά σου…

Έρχονται νέες υπεκφυγές, νέες φαιδρές δικαιολογίες…

«Δεν είναι της παρούσης», «Δεν θα πέσουμε στην παγίδα της ακροδεξιάς ατζέντας για το μεταναστευτικό»..

Ήδη αρχίσαμε τις πρώτες εκπτώσεις.

Αναζητούν μια κυβέρνηση της αριστεράς που δεν «αγγίζει»  την κόλαση 2 εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Αναζητούν μια «μίνιμουμ», αντιμνημονιακή κυβέρνηση.. σαν κι αυτή την προσωρινή της κάθαρσης του 1989. Do you remember Marika Mitsotaki, συντροφοι;

Η αριστερά του 17% (ή του 25%) θα κυβερνήσει ή θα κρατήσει ένα πανίσχυρο κοινοβουλευτικό αντιπολιτευτικό πόλο.

Όταν περιμένεις να διώξουν  τους φασίστες του Αγ. Παντελεήμονα οι αριστεροί Υπουργοί Δ. Τάξεως και Πρόνοιας και οι αριστεροί Διευθυντές Αστυνομίας…

Όταν περιμένεις πως τα νομοσχέδια και οι κρατικοί οργανισμοί θα αντικαταστήσουν το κομμουνιστικό κίνημα..

Όταν περιμένεις πως ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και η ΕΡΤ θα είναι τα όργανα αγκιτάτσιας και προπαγάνδας.

Γρήγορα θα καταλάβεις  πως αυτό είναι ανέφικτο.

Και τότε θα αρχίσεις κι άλλα «μούμπλε μούμπλε» και θα σφυράς ανέμελος..

Εσύ μπορεί να μην το καταλαβαίνεις…

Αλλά θα έχεις φορέσει το κοστούμι του ΠΑΣΟΚ που παράτησαν οι προηγούμενοι στην γκαρνταρόμπα της Βουλής.

Athens Polytechnic,14 to 17 November 1973: When 350 dreamer-adventurers created the biggest defeat of the postwar labour movement

Σημείωση Gatoulea: Παραθέτω τη μετάφραση του κειμένου μου «Πολυτεχνείο, 14-17 Νοέμβρη 1973: Όταν 350 ονειροπόλοι-τυχοδιώκτες δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ήττα του μεταπολεμικού εργατικού κινήματος» όπως αποδόθηκε στα αγγλικά από τον διαδικτυακό φίλο και σύντροφο DbO και μπορείτε να την βρείτε στην ιστοσελίδα του.

Όταν μου πρότεινε να το κάνει, δεν πίστευα πως θα ολοκλήρωνε το project…ειδικά μέσα σε μία ημέρα, μόνο!

Με τιμάει αφάνταστα η προσφορά του και θα ήθελα να τον χαιρετίσω για μια φορά ακόμα…

με τη γροθιά σφιγμένη και υψωμένη!

Translated by DbO

November 14, 1973

The Polytechnic is surrounded by police and students are gathered in the courtyard throwing Seville oranges. In the global-student assembly of the Law school, the news is spread that there’s fighting at the Polytechnic the assembly decides to descend to the University.

Rizospastis[1] 13/11/2005

A syndicalist of the Revolutionary Left from the Physics-Mathematics [course],  proposes to stop the assembly and make towards the Polytechnic.

Ergatiki Allillegyi[2] 09/11/2011

The leaders of both Communist Parties, during the first day in the Polytechnic were shocked that policy was determined by the line of anti-capitalist Left. They decided to stay “kneading” the perspective of the “coordinated retreat.” Already since Wednesday evening, that has been their proposal. When defeated, they began to struggle against the “leftist slogans” such as “General Strike” and “Revolution people.” But the General Assemblies of schools organized within the Polytechnic isolate this perspective.

Ergatiki Allillegyi 09/11/2011

On the subject of the Athens Polytechnic uprising against the Junta in the November of ’73 there have been written and spoken thousands of words and stories. It is only to be expected that there’s a lot of “storytelling” for such a historical event.

I will attempt to outline a perspective that has been covered extensively for decades. You see, the “myth” of the Polytechnic has attempted to describe those three days as a pandemic, celebratory and peaceful uprising of the whole Greek people against a handful of ridiculous and isolated dictators who survived only thanks to force of arms and American aid. “Everyone” had taken up arms (peacefully, always!)… Pangalos had been assembling bombs in the Latin Quarter in the May of ’68 and Simitis was placing them in the streets of Athens. On the other hand, the current Minister of Citizen Protection Papoutsis, along with Laliotis and Damanaki had organized the “mass movement” and the “sidewalks”, so that millions of people could flock to demonstrations, sit-ins and strikes. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πολυτεχνείο, 14-17 Νοέμβρη 1973: Όταν 350 ονειροπόλοι-τυχοδιώκτες δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ήττα του μεταπολεμικού εργατικού κινήματος

14 Νοέμβρη 1973

Το Πολυτεχνείο είναι περιτριγυρισμένο από αστυνομικούς κι οι φοιτητές που είναι συγκεντρωμένοι στο προαύλιο τους πετούν νεράτζια. Στην παμφοιτητική συγκέντρωση της Νομικής πέφτει το σύνθημα ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται συμπλοκές και η συνέλευση αποφασίζει την κάθοδο στο Πολυτεχνείο.

Ριζοσπάστης 13/11/2005

Ένας συνδικαλιστής της Επαναστατικής Αριστεράς από τη Φυσικομαθηματική προτείνει να σταματήσει η συνέλευση και να γίνει πορεία προς το Πολυτεχνείο.

Εργατική Αλληλεγγύη 9/11/2011

Οι καθοδηγητές των δύο ΚΚΕ την πρώτη μέρα στο Πολυτεχνείο ήταν σοκαρισμένοι που η πολιτική καθοριζόταν από τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αποφάσισαν να μείνουν ζυμώνοντας την άποψη της “συντεταγμένης αποχώρησης”. Ήδη από το βράδυ της Τετάρτης αυτή ήταν η πρότασή τους. Όταν ηττήθηκαν άρχισαν να δίνουν μάχη ενάντια στα “αριστερίστικα συνθήματα” όπως το “Γενική Απεργία” και το “Επανάσταση Λαέ”. Όμως οι Γενικές Συνελεύσεις των σχολών που οργανώνονται μέσα στο Πολυτεχνείο απομονώνουν αυτήν την προοπτική.

Εργατική Αλληλεγγύη 9/11/2011

Για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα το Νοέμβρη του `73 έχουν γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες λέξεις και ιστορίες. Είναι λογικό να υπάρχουν πολλές «αφηγήσεις» για ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω μια οπτική γωνιά που κουκουλώνεται επιμελώς εδώ και δεκαετίες. Βλέπετε, ο «μύθος» του Πολυτεχνείου έχει δοκιμάσει να περιγράψει εκείνο το τριήμερο κάτι σαν πάνδημο, πανηγυρικό, ειρηνικό ξεσηκωμό όλου του ελληνικού λαού απέναντι σε μια χούφτα γελοίων και απομονωμένων δικτατόρων που επιβιώνανε μόνο χάρις τα όπλα και την αμερικάνικη βοήθεια. «Όλοι» είχαν πάρει τα όπλα (ειρηνικά, πάντα!)… ο Πάγκαλος συναρμολογούσε βόμβες στο Καρτιέ Λατέν στο Μάη του `68 και ο Σημίτης τις τοποθετούσε στην Αθήνα. Από την άλλη, ο σημερινός Υπουργός Δημόσιας τάξης Παπουτσής μαζί με το Λαλιώτη και τη Δαμανάκη είχαν αναλάβει το «μαζικό κίνημα» και το «πεζοδρόμιο», ώστε εκατομμύρια λαού να συρρεύσουν σε διαδηλώσεις, καταλήψεις και απεργίες.

Όλες οι χώρες δημιουργούν τέτοιους μύθους. Εδώ ολόκληρη η Γερμανία έχει κατασκευάσει τον «αντι-ναζιστικό» λαό κατά την περίοδο 1939-1945, για να ξεπλύνει τη φασιστική προϊστορία των «δημοκρατικών»  στρατηγών και πολιτικών της μεταπολεμικής της ιστορίας, δε θα το κάνει ο ελληνικός αστικός πολιτικός κόσμος;

Αλλά και η αριστερά, έχει βάλει το χεράκι της για να ξεχαστεί πως αυτό που έγινε το Νοέμβρη ήταν μια γνήσια εξέγερση βγαλμένη μέσα από την κομμουνιστική, γιακωβίνικη παράδοση…

Η σημερινή αριστερά έχει κατατάξει την «Εξέγερση» σαν ένα μουσειακό είδος.. Σαν ένα όπλο που το βγάζουμε πολύ σπάνια.. Τόσο σπάνια, που για το ΚΚΕ έχουν περάσει 62 χρόνια κι ακόμα «δεν είναι ώριμες οι συνθήκες»… άσε που και την τελευταία φορά ήταν «λάθος»…

Έτσι η σημερινή λεγκαλιστική αριστερά για να οργανώσει «Εξέγερση» χρειάζεται μερικά προαπαιτούμενα:

• Το καπιταλιστικό σύστημα να βρίσκεται σε «κρίση»
• Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης να βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το «λαό».. να υπάρχει κρίση εκπροσώπησης
• Να υπάρχουν ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες (σε κινηματικό-πολιτικό επίπεδο)
• Ο «λαός», το «κίνημα» να βρίσκεται σε «οργασμό». Να γίνονται απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις και αυτές να αυξάνονται και σε ποσότητα, αλλά και να διαμορφώνουν «κομμουνιστική» συνείδηση. Φυσικά και η αριθμητική συμμετοχή σε αυτά τα γεγονότα πρέπει να είναι «παλλαϊκή».. και να αυξάνεται και αυτή συνεχώς και με αριθμητική (αν όχι γεωμετρική) πρόοδο.
• Να έχουμε ένα (ή πολλά) μαζικά κόμματα, με χιλιάδες, έμπειρα μέλη, δικτυωμένα σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους.

Φυσικά αυτά πρέπει να κρατήσουν ένα επαρκές χρονικό διάστημα ώστε να δημιουργήσουν μια αλληλουχία πολιτικών γεγονότων για να «δέσει» η μαγιά. Αν συμβούν ΟΛΑ αυτά ταυτόχρονα τότε ΝΑΙ!.. η τιμημένη μας αριστερά θα αξιωθεί να ψελλίσει την «Εξέγερση».

Για να πεταχτούμε, λοιπόν, 38 χρόνια πριν για να δούμε ποιες προϋποθέσεις υπήρχαν για να πραγματοποιηθεί η «Εξέγερση» του Πολυτεχνείου. Ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου η κορύφωση, η ωρίμανση ενός παλλαϊκού κινήματος απέναντι σε ένα παραπαίον καθεστώς ή μια κοινωνική «έκρηξη» που βρήκε έδαφος να ξεσπάσει χάρις μια «τρέλα» κάποιων «ανεύθυνων, τυχοδιωκτών αριστεριστών»; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »