για τον παπά στον Αγ. Παντελεήμονα

Αυτός ο άνθρωπος κινείται σε ένα βαθύ συντηρητικό περιβάλλον, αυτό της εκκλησίας. Όμως, αντί να ακολουθήσει συντηρητικό ρεύμα, αντιδρά στις μισαλλόδοξες προτροπές και όχι μόνο δε σωπαίνει, αλλά προσπαθεί να «βοηθήσει το πλησίον του».

Ίσως να μην καταφέρνει πολλά πράματα… ίσως, απλά, να ανακουφίζει τους δικούς του εφιάλτες και μόνο.  Όμως, όταν ο προηγούμενος αρχιεπίσκοπος έδινε οικονομικά βοηθήματα ΜΟΝΟ στις ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες, όταν δήμαρχοι όλων των αποχρώσεων «δυσκολεύονται» στην υποστήριξη μεταναστευτικών κοινοτήτων «λόγω πολιτικού κόστους», ένας παπάς που ΑΡΝΗΤΑΙ να υποστηρίξει ρατσιστικές συγκεντρώσεις και συνεχίζει να βοηθά τους αφγανούς της περιοχής του, αξίζει της προσοχής μας… έστω για ένα πεντάλεπτο.. όσο η ανάγνωση δυο παραγράφων…

Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» 18/1/2009 και το εντόπισα στην «Εθελουσία Λήθη».

Τα τελευταία χρόνια πολλές ενορίες της Μητρόπολης Αθηνών έχουν αγκαλιάσει, με κάθε δυνατή βοήθεια, μεγάλο αριθμό προσφύγων. Μια από αυτές είναι ο Άγιος Παντελεήμονας Αχαρνών σε μια περιοχή στην οποία διαβιούν χιλιάδες μετανάστες. Ωστόσο, η χωρίς ποηγούμενη υποδομή εγκατάστασή τους και τα συνακόλουθα κοινωνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν, έχουν φέρει αντιμέτωπους τους ημεδαπούς κατοίκους και τους καταστηματάρχες με τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες. Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από την Κυριακάτικη Καθημερινή (18-01-09), όπου ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Πετρίδης, προϊστάμενος του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών, μιλά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.«Ο π. Προκόπιος βιώνει τα δρώμενα στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα τα τελευταία 17 χρόνια ως ιερέας στον ομώνυμο ιερό ναό. Τα μάτια του έχουν δει τη γειτονιά να αλλάζει από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, να γίνεται ένα μωσαϊκό φυλών με την έλευση και εγκατάσταση μεταναστών, πρώτα Αλβανών. Μετά ακολούθησαν Πολωνοί, Ρώσοι, Βούλγαροι, Κινέζοι και πιο πρόσφατα μετανάστες από το Μπανγκλαντές, Πακιστανοί και -κυρίως- Αφγανοί. Ναι, έχει δεχθεί παράπονα από ενορίτες γι’ αυτήν την πανσπερμία, για ανάρμοστες συμπεριφορές, ο π. Προκόπιος αφουγκράζεται τον φόβο και την αγωνία όλων. Ωστόσο, όπως λέει στην «Κ», στηρίζει τους μετανάστες στον αγώνα τους να επιβιώσουν, αφού «αυτός είναι ο δρόμος της Εκκλησίας». Μάλιστα, ο ίδιος αρνήθηκε να «ηγηθεί» στη διαδήλωση που πραγματοποίησαν πρόσφατα κάτοικοι (και μη) του Αγ. Παντελεήμονα για την υποβάθμιση της περιοχής από την ασφυκτική παρουσία μεταναστών. «Δεχθήκαμε απειλές και εκβιασμούς. Με έπαιρναν τηλέφωνο και απειλούσαν ότι θα μαζέψουν υπογραφές να με διώξουν από την ενορία. Τους είπα «διώξτε με», αλλά δεν μπορώ να φερθώ διαφορετικά, έτσι δίδασκε ο Χριστός. Για μένα δεν είναι ξένοι, είναι άνθρωποι», λέει στην «Κ» με μειλίχιο ύφος. «Δεν κατηγορώ τους κατοίκους για την αγανάκτησή τους, κανείς δεν θέλει να ζει μέσα στην υποβάθμιση. Ωστόσο, δεν μπορούσα να συνταχθώ στη διαμαρτυρία τους γιατί δεν έπρεπε να γίνει έτσι, μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν, αλλά χωρίς αυτοί οι άνθρωποι να σκεφτούν ότι δεν τους θέλουμε ή δεν τους συμπαθούμε».Σύμφωνα με τον πατέρα Προκόπιο, μετά τη διαδήλωση της 24ης Νοεμβρίου, πολλοί από τους Αφγανούς εξαφανίστηκαν από την περιοχή, ενώ κάποιοι από αυτούς έπεσαν θύματα βίαιων επιθέσεων. Ο ίδιος, όπως και μέλη φιλανθρωπικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εξακολουθεί να στέκεται στο πλευρό των αναξιοπαθούντων ξενόφερτων. «Δεν έχουν καν κουβέρτες να ζεσταθούν αυτές τις ημέρες, εμείς προσπαθήσαμε να τους βοηθήσουμε προσφέροντάς τους, με τη βοήθεια της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», τρόφιμα, ρούχα, κλινοσκεπάσματα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Εκείνο που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν ο ενθουσιασμός τους όταν τους πήγαμε μέσα στις εορτές παιχνίδια για τα παιδιά, για τα παιδιά που έβλεπαν έως τώρα παχνίδια στα χέρια μόνο άλλων παιδιών. Τα μάτια τους έλαμπαν από χαρά, τα συναισθήματα που μας χάρισαν δεν περιγράφονται».

---