Γιατί στις ΗΠΑ η «πίτσα» θεωρείται, πλέον, φυτικό προϊόν;

Όπως καταγγέλλουν ακτιβιστές και οικολογικές οργανώσεις[1], η κυβέρνηση του Ομπάμα περνάει νόμο που κατατάσσει τις πίτσες σα «φυτικό προϊόν»!

Έτσι, πλέον, μπορούν οι καντίνες στα σχολεία και στους παιδικούς σταθμούς να πουλάνε άφοβα τις λαστιχένιες τους πίτσες και πληρούν, έτσι, τα διατροφικά στάνταρ που «επιβάλλει», δήθεν, το Υπουργείο Υγείας. Και, φυσικά, δεν μιλάμε, καν, για φρεσκοψημένη πίτσα. Για τις κλασσικές άθλιες «έτοιμες», κατεψυγμένες γίνεται η φασαρία.

Όλο το μυστικό βρίσκεται στο χαρακτηρισμό της γνωστής μας «κέτσαπ» σάλτσας. Οι βιομηχανίες τροφίμων ήθελαν εδώ και χρόνια το χαρακτηρισμό της κέτσαπ σα «φυτικό προϊόν» για να μπορούν να πουλάνε τα σκουπίδια τους και φοράνε και το φερετζέ της «υγιεινής διατροφής».

Άντε…

Θα τρώμε δυο-τρεις πίτσες την ημέρα και θα το παίζουμε γκουρμέ- χορτοφάγοι…

«Τι έφαγα, νομίζεις, σήμερα» θα αναρωτιέται ο βλακέντιος μικροαστός.. «μόνο τρεις καφέδες και δυο σαλάτες.. Γιατί έχω γίνει τόφαλος, άραγε;» Κι άντε να του εξηγήσει κάποιος πως τα Starbucks δε φτιάχνουν καφέ αλλά σιρόπι… κι ότι η πίτσα δεν είναι σαλάτα…

Συνεχίζετε να νομίζετε πως οι νόμοι είναι έκφραση κοινωνικού δικαίου και όχι εφαρμοσμένη πολιτική βούληση της εξουσίας;


[1] Pizza Counts as a Vegetable? How the Spending Bill in Congress Could Unravel Progress on School Nutrition, Health School Campaign, 15-11-2011


«Another Earth» και «Kepler 22-b»: Μια ταινία, μια ανακάλυψη, μια ιστορία μέσα σε ένα μήνα

“Η NASA ανακοίνωσε ότι εντοπίστηκε ένας πλανήτης με χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα της Γης.”

In.gr  6/12/2011

“The planet, Kepler 22-b, lies about 600 light-years away and is about 2.4 times the size of Earth, and has a temperature of about 22C.

It is the closest confirmed planet yet to one like ours – an «Earth 2.0».”

BBC  5/12/2011

“On the eve of the discovery of a duplicate earth, tragedy strikes and the lives of these strangers become irrevocably intertwined.”

Από την περίληψη στην επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας “Another Earth”

 

Η ανακάλυψη ενός πανομοιότυπου πλανήτη με τη Γη πριν από μια βδομάδα, μου δίνει την αφορμή να μιλήσω για μια ταινία που είδα λίγες μέρες πριν από αυτή την ανακάλυψη. Το Another Earth έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 12 του Οκτώβρη φέτος και έχει σαν κεντρικό πυρήνα του την ανακάλυψη της «Γης 2».

Δεν είναι επιστημονική φαντασία, παρά ένα παραμύθι ..μια αφορμή για να προσεγγίσουμε το δράμα της ανθρώπινης φύσης.

Συνοπτικά:

Μια δεύτερη Γη εμφανίζεται στον ουρανό και είναι ίδια με τη δική μας. Εκεί, καθένας από εμάς έχει τον κλώνο του. Μέχρι να ανακαλύψουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε πανομοιότυπες πορείες. Από εκείνη τη στιγμή, όμως, σπάει ο συσχετισμός.

Για τη Rhoda, μια υποψήφια σπουδάστρια αστρονομίας στο MIT, ο νέος αυτός πλανήτης σημαίνει να βγαίνει έξω με φίλους και να μεθάει.

Για τον John, έναν καθηγητή μουσικής στο Yale, σημαίνει να πάρει την γυναίκα του και το παιδί του για μια βόλτα στον νυχτερινό ουρανό που, φυσικά αποκτά μεγαλύτερη ομορφιά πλέον με μια άλλη Γη ανάμεσα στα αστέρια.

Η μεθυσμένη Rhoda συγκρούεται (κυριολεκτικά) με τον John και σκοτώνει τη γυναίκα και το παιδί. Μπαίνει φυλακή αλλά επειδή είναι ανήλικη, η ταυτότητα της δεν γίνεται γνωστή κι έτσι ο John δεν μαθαίνει ποτέ ποιος σκότωσε την οικογένεια του.

Μετά την αποφυλάκιση της, έχοντας διαλυθεί κάθε προοπτική καριέρας, πιάνει δουλειά σαν καθαρίστρια στο σπίτι του διαλυμένου John, χωρίς αυτός να γνωρίζει το ρόλο που έχει παίξει στη ζωή του. Έτσι κι αλλιώς, έχει εγκαταλειφθεί σε μια δίνη αλκοολισμού, ανίκανος να ξεπεράσει το χαμό της οικογένειας του.

Η ταινία πραγματεύεται την προσπάθεια της Rhoda, να αναζητήσει δίαυλο επικοινωνίας με τον John, να βρει τρόπο να συγχωρεθεί, να εξιλεωθεί…

Η «Γη 2» αποτελεί μια κρυφή ελπίδα… Μήπως η “Rhoda 2” τα έχει καταφέρει στη ζωή της καλύτερα από εκείνη; Μήπως έχει κάνει καλύτερες επιλογές;

Στο βίντεο που σας παραθέτω είναι μια μικρή ιστορία-παραμύθι για τον πρώτο Ρώσο κοσμοναύτη. Για το πώς μπορούμε να (προσπαθήσουμε, τουλάχιστον) να αντιστρέφουμε και τις πιο δυσάρεστες συνθήκες.

Ανάθεμα κι αν γνωρίζω, μερικές φορές, τι θέλω να πω σε κάποια ποστ μου…

 


Μετακόμισε ο «Σίσσυς»

Μετακόμισε ο τελευταίος «ένοικος» του από πάνω ορόφου, ο «Σίσσυς». Αυτός ο κατάλευκος γάτος με το ντροπαλό νιαούρισμα. Ο Βασίλης, ο φοιτητής-«συγκάτοικος» του «Σίσσυ» δεν τα έβγαζε πέρα με το νοίκι και το εγκατέλειψε (ο τρίτος μέσα ένα χρόνο που αφήνει το σπίτι του στην πολυκατοικία για τους ίδιους λόγους).

Μαζί με το Βασίλη, όμως, χάσαμε και τον χαριτωμένο γείτονα.

Δυστυχώς, ο Βασίλης είχε παρεξηγήσει το «διακριτικό» στυλ του γάτου του και του έδωσε γυναικείο όνομα. Κάποιοι θα τον λέγανε και τελειωμένο φλώρο… Ίσως φταίει, βέβαια, που τις είχε φάει και μια-δυο φορές από τη δικιά μου όταν δοκίμασε ο φουκαράς να την προσεγγίσει.

Ο «Σίσσυς», λοιπόν, με υποδεχότανε κάθε βράδυ με το πνιχτά νιαουρίσματά του. Ο Βασίλης έλειπε όλη μέρα στη σχολή και μετά στο «Γρηγόρη» που δούλευε ντελίβερι και έμενε μονάχος του. Οπότε το καλωσόρισμα του, είχε γίνει συνήθεια..

Κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες είναι που τις θεωρείς «δεδομένες» και μετά σου λείπουν…


DebtOcracy: λιπόψυχα μισόλογα, υπεκφυγές και ανακρίβειες

Βλέποντας προχτές το πολυδιαφημισμένο DebtOcracy, δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω…

Να κλάψω ή να γελάσω;

Να κλάψω που πήγε άπατη και στα σκουπίδια η πρώτη σοβαρή προσπάθεια εκλαΐκευσης (αλά Zeitgeist) της μάχης ενάντια στο Μνημόνιο; Να τραβάω τα μαλλιά μου για τη φτώχεια των επιχειρημάτων, τις ανακρίβειες και τις παραχαράξεις του βίντεο; Να λυπηθώ που χρησιμοποιήθηκαν σημαντικά ονόματα (όπως ο Αγγελάκας) για μια ερασιτεχνική συρραφή ανακόλουθων επιχειρημάτων;

Ή αν ξεκαρδιστώ στα γέλια από την αριστερή εκδοχή της ελληνικής κουτοπονηριάς;

Δεν πρόκειται εδώ να αναλύσουμε την πλήρη επιχειρηματολογία των Αριστερών Οικονομολόγων του Συν και της Ανταρσύας που ονειρεύονται να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Κίνα. Θα αρκεστώ σε δύο – τρία σημεία της ταινίας… τα πιο χαρακτηριστικά και διασκεδαστικά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


δεν μπορείς να ξεφύγεις από μια αλεπού

Τι μπορείς να βρεις για να τραφείς μέσα στην απέραντη ερημιά;

Γιατί περπατά στα νύχια της αυτή η αλεπού;

Τι ακούει μέσα στην απόλυτη ησυχία;

Πόσα αμέριμνα σουλατσάρει ένα ποντίκι κάτω από την προστασία που του προσφέρει ένα μέτρο χιόνι;

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει αύτο το πλάσμα από τα κάτω στρώματα της τροφικής αλυσίδας;

...και ξαφνικά

…με μια αστραπιαία κίνηση

…με την αποφασίστικότητα ενός αδίστακτου κυνηγού

…με την αρμονία ενός χορευτή

…όλα τελειώνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου


Οι πεταλούδες εξαφανίζονται: Ασκήσεις λογικής

Η είδηση:

Εξαφανίζονται οι πεταλούδες; Ερευνητές διαπιστώνουν ανησυχητική συρρίκνωση 17 κοινών στην Ευρώπη πληθυσμών πεταλούδων, ως συνέπεια της απώλειας των άλλοτε πλούσιων σε λουλούδια λειβαδικών εκτάσεων σε πολλές χώρες.

Ναυτεμπορική 10/12/2010

Ανάλογα με το ποιόν σου, τις απόψεις σου μπορείς να κάνεις κάποιες δεύτερες σκέψεις…

Κάποιος ανησυχεί για τις αλλαγές στο οικοσύστημα, κάποιος άλλος παραμένει απαθής γιατί το θεωρεί κομμάτι της εξέλιξης… έτσι κι αλλιώς, είδη δημιουργούνται και εξαφανίζονται.

Ένας άλλος θα προσπεράσει την είδηση… είτε γιατί έχει κουραστεί να ακούει δυσάρεστα νέα, είτε γιατί το θεωρεί σαν ένα κομμάτι της ψεύτικης και παραπλανητικής κινδυνολογικής προπαγάνδας των ΜΜΕ.

Πάντα, κάποιος ρομαντικός θα κλάψει γιατί θα εξαφανιστεί ένα στοιχείο ομορφιάς από τον πλανήτη.

Κάποιος κυνικός, βέβαια, θα του υπενθυμίσει πως η πεταλούδα υπάρχει μερικά εκατομμύρια χρόνια και έχει θεωρηθεί σύμβολο ομορφιάς τις τελευταίες εκατονταετίες, μόνο. «Θα βρούμε νέα σύμβολα ομορφιάς» θα του πει και θα γελάσει με την ακατανόητη παιδικότητα του συνομιλητή του.

Όμως η πεταλούδα είναι και ένα σύμβολο του Χάους… ένα μικρό έντομο αρνείται τη θεϊκή παρέμβαση στον κόσμο που ζούμε.

«Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα», «Το πέταγμα της πεταλούδας στη Βραζιλία, μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στο Τέξας»

είναι κάποια από τα παραδείγματα που κυκλοφορούν για τις πολλαπλές παραμέτρους που συνθέτουν το σύμπαν μας.

Κάποιοι που παπαγαλίζουν ρητά και ξεπατικώνουν θεωρίες, πιστεύουν πως η εξαφάνιση της πεταλούδας θα φέρει το τέλος των βροχών και των τυφώνων. Αυτούς τους βλέπουμε συχνά σε πολιτικά επιτελεία. Είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως η οικονομία θα σωθεί αν πεθάνουν οι πολίτες… βρίσκονται και στην αριστερά… πιστεύουν πως η σταδιακή αύξηση των απεργιών θα φέρει την ταξική συνείδηση και το σοσιαλισμό.

Δεν καταλαβαίνουν πως η αναγνώριση του Χάους, δεν προβλέπει το μέλλον, δεν το προετοιμάζει. Απλά σου δίνει το βαρύ καθήκον, τη γνώση πως η κάθε κίνηση, η κάθε πρωτοβουλία έχει επίδραση στη ζωή μας.  Το μόνο που έχεις να επιλέξεις είναι τα κριτήρια παρέμβασης… το αξιακό σύστημα που θα προτείνεις στην κοινωνία.

Τέλος, υπάρχουν και οι θρησκευόμενοι.

Ομολογώ πως η εξαφάνιση των πεταλούδων τους δίνει ένα ακόμα επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού.

Αν υπάρχει Θεός, δε θα εξαφάνιζε το σύμβολο που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να τον αρνηθούν; Πόσο πιο καθαρό μήνυμα Δύναμης να στείλει;

Εγώ, πάντως, μόνο ένα τέτοιο θεό θα παραδεχόμουν… Φανατικό δεξιό και είρωνα… Να πλακώνει με βροχή και κρύο τις διαδηλώσεις και να εξαφανίζει τις πεταλούδες των άθεων Χαοτικών.


Update: φώτο και βίντεο από την πρώτη κινητοποίηση

Η μαζική συμμετοχή πολιτών, απέτρεψε το τσιμέντωμα ακόμα ενός παρτεριού.

Ο Δήμος Πειραιά χωρίς καμία αιδώ,  ξεδιάντροπα παραχώρησε το δικαίωμα στον επιχειρηματία Παναγόπουλο να διαμορφώσει την πλατεία ανάλογα με τα συμφέροντα και τα κέφια του.

Το πρώτο «Όχι» υψώθηκε…

Οι τραμπούκικες μέθοδοι που επιχειρούν να επανασχεδιασουν την πόλη απέτυχαν.

Αυριο θα δοκιμάσουμε να παραδώσουμε τον πεζόδρομο πάλι ελέυθερο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Άρχισε η εκποίηση πεζόδρομων και πλατειών στον Πειραιά

Σε μια «λαμπρότατη πανηγυρική εκδήλωση» παρουσία των επιχειρηματιών της πόλης όπου σουλατσάριζαν ελεύθερα μέσα στο Συμβούλιο και χαριεντίζονταν με τον κάθε Σύμβουλο, το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά, την περασμένη Δευτέρα 29//11, αποφάσισε την παραχώρηση της πλατείας Κοραή στους ιδιοκτήτες των καφετεριών.

Σε απόλυτη σύμπραξη οι σύμβουλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εξυμνούσαν, ο ένας μετά τον άλλο, «την οικονομική και κοινωνική προσφορά του Γλου στην πόλη» ψηφίζοντας την σκανδαλώδη «Τοπική Ανάπλαση της Πλατείας Κοραή». Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, εκχωρείται στον εν λόγο επιχειρηματία με δικά του έξοδα, το δικαίωμα να μεταφέρει το παρτέρι και το περίπτερο πιο μέσα στην πλατεία, περικόπτοντας τις λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους χώρους, ώστε να χτίσει δύο πέργκολες απέναντι από το μαγαζί του.

Αυτή η απόφαση έρχεται να δώσει ακόμα παραπάνω ώθηση στην αυθαίρετη κατάληψη των κοινόχρηστων χώρων από τα κάθε καφέ και εστιατόρια.

Με βάση αυτό το προηγούμενο, ο κάθε επιχειρηματίας θα ζητά να εκδιώξει τα όποια παρτέρια και δέντρα που τυχόν τον «εμποδίζουν» και να προχωρεί σε κατασκευές στους ελεύθερους χώρους.

Ο Πειραιάς κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε μια αθρόα και άναρχη ανάπτυξη μιας ιδιότυπης μονοκαλλιέργειας. Θα δημιουργούνται κατασκευαστικά συμπλέγματα που θα εκδιώκουν κάθε άλλη δραστηριότητα αλλά και τον ίδιο τον πεζό πολίτη. Το τελευταίο θύμα θα είναι και οι ίδιες οι καφετέριες, αφού ο Πειραιάς θα έχει δεκάδες «πανέμορφες» καφετέριες, αλλά χωρίς πλατείες και δρόμους για να τις προσεγγίσεις. Οι πολίτες θα πηγαίνουν σε άλλους δήμους για βόλτα, και θα πίνουν τον καφέ τους εκεί που περπατάνε…

Μια πρώτη μάχη χάθηκε, αλλά ο πόλεμος είναι μπροστά μας.

Αν δεν βγουν μπροστά οι πολίτες του Πειραιά, οι εξελίξεις θα είναι άσχημες…και σε αυτό τον τομέα!


Διαμαρτυρία στο Δημαρχείο Πειραιά τη Δευτέρα

Έπεσε στα χέρια μου μια καταγγελία επαγγελματιών της πλατείας Κοραή, στον Πειραιά, για την άναρχη ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων.

Η κατάσταση στον Πειραιά είναι τραγική.

Κάθε πεζόδρομος, κάθε πλατεία, κάθε τετραγωνικό καταλαμβάνεται από καρέκλες, πέργκολες, διαχωριστικά και πάσης φύσεως «κινητά» συμπράγκαλα του κάθε καφέ.

Στο Πασαλιμάνι, στην πλατεία Κοραή, στη μαρίνα Ζέας, στο Τουρκολίμανο αλλά και σε κάθε πεζόδρομο (όπως στην Καραΐσκου, Κολοκοτρώνη κλπ) ξεφυτρώνουν τερατουργήματα.

Τελευταίο «πεσκέσι», η πιτσαρία στη διασταύρωση Καραΐσκου και Β. Γεωργίου, κάτω από το Δημαρχείο. Όπου στην κυριολεξία έχει «χτίσει» την πρόσβαση στην πλατεία από ένα σύμπλεγμα βιδωμένων τραπεζιών, διαχωριστικών, διαχωριστικών, φωτιστικών και γλαστρών, αφήνοντας ένα υποτυπώδη διάδρομο 1,5 μέτρου!! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


πρόταση για λειτουργικά φανάρια κυκλοφορίας

Κι όμως.. μπορούν να υπάρξουν εύχρηστα και λειτουργικά φανάρια.

Τρομερή πρόταση ενάντια στο καθημερινό άγχος, ώστε και οι οδηγοί και οι πεζοί να ξέρουν πόσο θα περιμένουν.

Με τη μέθοδο της κλεψύδρας θα γνωρίζεις να φτάνει η ώρα να «ανοίξει» το φανάρι ή πόσο κοντά είναι το «κόκκινο».

Designer:  Thanva Tivawong

 


4 σχόλια για τις εκλογές: «Πράσινη» Ελλάδα – ήττα Μίχα και αριστερή ψήφος & Πειραιάς

Για το «πρασίνισμα» του χάρτη

Το «πρασίνισμα» των δύο κεντρικών δήμων Αθήνας και Θεσσαλονίκης (και, γενικά, του «χάρτη») κόντρα στη ΝΔ, δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που είχα περιγράψει και την περασμένη εβδομάδα:

Η νεοφιλελεύθερη και φιλο-ιμπεριαλιστική σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ, παραμένει ο κεντρικός «παίχτης» και εκφραστής του κεφαλαίου.

Αυτό που έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι, πως το ΠΑΣΟΚ καθορίζει το πολιτικό πλαίσιο όλου του χώρου από την Κεντροαριστερά του Κουβέλη, διαπερνά τη δεξιά της Μπακογιάννη και βρίσκει ερείσματα μέχρι την άκρα δεξιά του ΛΑΟΣ. Χωρίς τις αμφίπλευρες διευρύνσεις – στηρίγματα από αυτούς τους χώρους η μάχη των εκλογών δεν θα μπορούσε να κερδηθεί. Γενικεύοντας, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προχωρήσει στην επέκταση της αστικής αντεπίθεσης χωρίς παπαγαλάκια, χωρίς αριστερά και δεξιά δεκανίκια.

Κι αν η ΝΔ αποδέχεται το συμπληρωματικό της ρόλο, αυτό που έχουμε είναι την ενδυνάμωση όλων των απόψεων και ταχτικών της αριστεράς.

Από το ΔΗΑΡΙ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλοι μπορούν να επικαλεστούν νίκες και επιτυχίες. Είναι προφανές, πως δεν υπάρχει ούτε «το τέλος της κεντροαριστεράς», ούτε ο «μπολσεβικισμός» – που τόσο τρέμουν Γεωργιάδηδες και Ψαριανοί – βρίσκονται εκτός πλαισίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


17 γεύματα με ένα κοτόπουλο;

Το μαγείρεμα δεν είναι το φόρτε μου…  γι’ αυτό και εντυπωσιάζομαι σαν κορόιδο μες την άνεση που έχουν κάποιοι να φτιάχνουν νοστιμιές από το τίποτε.

Χωρίς περίτεχνες κουζίνες και πανάκριβα υλικά, να μπορείς να αλλάζεις τις γεύσεις.

Το σάιτ Cheap Healthy Good μου τράβηξε την περιέργεια γιατί, φαίνεται, να πετυχαίνει το στόχο του.

Σε ένα ποστ παρουσίασε, πώς μπορεί να θραφεί ένα ζευγάρι πέντε μέρες με βάση ένα τρίκιλο κοτόπουλο και τηρώντας μερικούς απλούς κανόνες.

1)      Να μην ξεπεράσουν το μπάτζετ των 25$ (ΟΚ.. στην Αμερική είναι πάμφθηνο το φαγητό.. το κοτόπουλο στοίχησε 7$, αλλά ακόμα και για την Ελλάδα είναι εντυπωσιακό)

2)      Οι μερίδες να είναι ικανοποιητικές για δύο ενήλικες

3)      Να μαγειρευτεί γρήγορα για να μη χαλάσει

4)      Να υπάρχει ποικιλία (όχι κοτόπουλο-σπαγγέτι και μετά κοτόπουλο-πένες)

5)      Να υπάρχουν ελάχιστα επιπλέον λιπαρά Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »