Ελλάδα vs Τουρκία: ποιο είναι το τσιράκι των αμερικάνων και ισραηλινών, τελικά;
Δημοσιεύθηκε: 2 Ιουνίου, 2010 Filed under: Κουβεντα Να Γινεται | Tags: πολιτικη, αριστερα, αλλού, εθνικα, ιμπεριαλισμός 10 Σχόλια
Η ισραηλινή επίθεση στο τουρκικό πλοίο για τη Γάζα την ώρα των ελληνωνισραηλινών κοινών αεροπορικών ασκήσεων, προσφέρει άλλη μια ενδιαφέρουσα παράμετρο για τα σχέδια αμερικάνων και ισραηλινών στην ανατολική μεσόγειο. Αυτή η εξέλιξη έρχεται να προσθέσει άλλο ένα ρήγμα στην παραδοσιακή άποψη που επικρατεί στην Ελλάδα για τις τουρκικές κυβερνήσεις.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες αντι-τουρκικών επιχειρημάτων. Η κλασσική και η σοφιστικέ…
Η πρώτη είναι ιδεοληπτική και δε θέλει και πολύ ψάξιμο.. οι βρωμότουρκοι είναι υπεύθυνοι για τα 400 χρόνια σκλαβιάς «μας» και αυτό αρκεί να τους κατατάσσει στη σφαίρα του «κακού» για πάντα. Βλέπετε αυτοί «δεν αλλάζουν ποτέ». Τα ίδια καθίκια ήταν από τότε που λεγόντουσαν Πέρσες και μέχρι σήμερα σφάζουνε Κούρδους και Κύπριους… Μπορείς να συνεχίσεις το παραλήρημα και να τους θεωρείς υπεύθυνους για τους εμπρησμούς στα δάση, τις ληστείες στις γειτονιές, το ναυάγιο του Σάμαινα και για όλους τους λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς που έχουν συμβεί στην Ελλαδική περιοχή τα τελευταία 3000 χρόνια… τουλάχιστον…
Η δεύτερη, η πιο «ψαγμένη», αυτή η «αριστερή» και «ταξική», αναγνωρίζει στην Τουρκία το ρόλο του αντιπρόσωπου των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή. Είναι το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού, άσε που ήταν (είναι;) και χούντα και δεν ξέρουν από δημοκρατία και παλατζάρουν από στρατό σε ισλαμισμό.
Αν το σκηνικό των τελευταίων ημερών, είχε παιχτεί ανάποδα το τι θα ξεφώνιζε η κάθε Κανέλλη, δε λέγεται…
Πείτε, λοιπόν, πως ξεκίναγε μια διεθνή αποστολή για την Παλαιστίνη και η Βόρεια Κύπρος παρεμπόδιζε τον ανεφοδιασμό των πλοίων ενώ η Τουρκία έκανε κοινή στρατιωτική άσκηση με την ισραηλινή αεροπορία, την ώρα που εκτελόντουσαν πχ 15 Έλληνες ακτιβιστές.
Το μένος για τους «χασάπηδες» της Άγκυρας που «αποκάλυψαν για άλλη μια φορά τα βρωμερά τους σχέδια και το αδίστακτο πολεμοκάπηλο προσωπείο τους» θα έπαιρναν και θα έδιναν.
Τώρα;
Πως εξηγείται αυτό;
Μήπως θα πρέπει να αρχίζουμε να «διαβάζουμε» ένα διαφορετικό ρόλο της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο;
Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε για τον πραγματικό ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ;
Μήπως υπάρχει ένα στρατιωτικό κράτος χωροφύλακας των Βαλκανίων, που έχει υποβαθμίσει κάθε παραγωγικό τομέα, ώστε να ενισχύεται ο στρατός και η αστυνομία, ώστε να «προστατεύονται» τα νότια σύνορα της ΕΕ απέναντι στους εξαθλιωμένους μετανάστες του τρίτου κόσμου, αλλά, ταυτόχρονα, να υπάρχει και ένα «ισχυρό» κράτος-μπαμπούλας απέναντι στα «φτωχά» Βαλκάνια για να μην «πολύ κουνιώνται»;
Α, ρε Χριστόφια και Κουράκη….!!
Πάντως το πιο ανησυχητικό, για μένα, δεν είναι η ενδυνάμωση της Τουρκίας απέναντι στον αραβικό πληθυσμό και η παράλληλη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ.
Το θλιβερό είναι πως και η Ελληνική και η Ελληνοκυπριακή αριστερά, όταν βρέθηκαν απέναντι στο δίλημμα «εξαθλιωμένοι Παλαιστίνιοι ή εθνικά ‘δίκαια΄» απάντησε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο… Και η κομμουνιστική κυβέρνηση της «Κούβας της Μεσογείου» υπό τον Φιντέλ Χριστόφια αλλά και ο «ακτιβιστής αναρχομπάχαλος» βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κουράκης, προτίμησαν να διαφυλάξουν τις «εθνικές μας θέσεις».
Η μεν κυβέρνηση της Νοτίου Κύπρου παρεμπόδισε την ανθρωπιστική αποστολή[1] (ευτυχώς, όχι όπως το Ισραήλ), και ο Κουράκης όταν μπήκε στο δίλημμα «φάρμακα για τα παιδιά στη Γάζα ή υπεράσπιση των καζίνων της Νότιας Κύπρου» δεν είχε καμία αμφιταλάντευση. Τα παιδιά στην Παλαιστίνη, σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, είχαν δικαίωμα στα φάρμακα μόνο διαμέσου της Νοτίου Κύπρου, αλλιώς… εμείς νίπτουμε τα χείρας μας και επιστρέφουμε Θεσσαλονίκη[2] .
Αυτή την αριστερά έχουμε…
Αυτή την ανθεκτικότητα έχει απέναντι στα «εθνικά» διλήμματα.
Με αυτή τη δύναμη αντιστέκεται στο «εθνικό» μας χρέος απέναντι στους παγκόσμιους τραπεζίτες.
Αν και υπάρχει μια τελευταία ελπίδα… τα παιδάκια που θα υποσιτίζονται, σε λίγο, θα είναι Ελληνάκια. Ας αφήσουμε αυτά τα «μακρινά» παιδιά της Παλαιστίνη, ας ξεφωρτωθούμε και τα λαθρομεταναστόπουλα από την αραπιά και ας σώσουμε μόνο τα «δικά» μας.
Έτσι σύντροφε Κουράκη και Χριστόφιά;
[1] «…η Κυπριακή Δημοκρατία δίνει αγώνα επιβίωσης και ότι πρέπει να αποφεύγονται οι οποιεσδήποτε ενέργειες, οι οποίες προκαλούν δυσκολίες, ακόμα και ζημιά σε αυτό τον αγώνα» Δήλωση αναπληρωτή κυβερνητικού εκπρόσωπου και υφυπουργού παρά τω προέδρω Τίτου Χριστοφίδη in.gr 28/5/2010
[2] «Από την κατεχόμενη Αμμόχωστο αναχώρησε ομάδα ακτιβιστών, ανάμεσά τους Ευρωπαίοι βουλευτές και ένας Σουηδός ευρωβουλευτής… κανένας Κύπριος ή Έλληνας δεν βρίσκεται σε αυτή την ομάδα.» in.gr 29/5/2010
Gatouleas 
Γατουλέα, το ότι «Αυτή την αριστερά έχουμε…» η αριστερά αυτή το πληρώνει μεν, δεν το καταλαβαίνει κιόλας, δε.
(long, very long) days of sorrow…
(εγώ όμως καταβάθος είμαι αισιόδοξη : «αυτή η αριστερά» δεν είναι και η μόνη – νομοτελειακά – δυνατή – και με τις δύο έννοιες) 😡
[…] αυτοι οι νεο-οθωμανοι… Μια χαρα τα λεει ο Γατουλεας: Υπάρχουν δύο κατηγορίες αντι-τουρκικών […]
Νεο-Φαναριωτες.
(Κατα το «Νεο-Οθωμανοι»).
Τι είναι η Βόρεια και η Νότια Κύπρος;
Δεν υπάρχει νότια και βόρεια κύπρος αλλά αυτό μάλλον είναι ψιλά γράμματα..προφανώς και ξαφνικά το κυπριακό πρόβλημα δεν είχε σχέση με όσα έγιναν και γίνονται στην Μέση Ανατολή, προφανώς και μια Βόρεια Κύπρος θα έστελνε πιο πολλά τρόφιμα στα παιδιά της Γάζας- γιατί τόσα χρόνια έχει ξεσκιστεί η Τουρκία να οργανώνει το παγκόσμιο φιλο-παλαιστινιακό κίνημα. Το ότι ο Χριστόφιας είναι να μην πω- δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάμε εμείς την πραγματική φύση των προβλημάτων!
Τσιράκια ειναι ολοι τους, εγώ γιατί πρεπει να διαλέξω ενα απο όλα?
@Χάρη, είναι τόσο μεγάλη η «ανατροπή» παραδόσεων που πρέπει να γίνει, ωστε θεωρώ πως θα συμβεί μόνο από «εξωτερική επέμβαση»…. Δηλ. μόνο από κοσμογονικές αλλαγές σε άλλες χώρες που θα δημιουργήσουν υποκείμενα από νεώτερες γενιές…
@plagal, το `ξερα πως θα γούσταρες! 🙂
@Αναγνωστοπουλο + Partizana, κατ` αρχήν θα ήθελα να σας καλοσωρίσω στο μπλογκ μου.
Η Βόρεια Κύπρος είναι η τουρκοκυπριακή και η Νότια η ελληνοκυπριακή. Δεν τις αναφέρω με τα επίσημα ονόματα τους για λόγους οικονομίας κειμένου (όπως τις ΗΠΑ τις λέμε και Αμερική ή την Ελληνική Δημοκρατία, Ελλάδα).
Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σας, γιατί ζούμε σε μια χώρα που μας έχει συνηθίσει να εθελοτυφλούμε.
Επί του προκειμένου , τώρα…
Η Βόρεια Κύπρος προφανώς και υπάρχει, όπως υπάρχει και η Μεσόγειος θάλασσα και οι τσούχτρες.. Αλλό αν δεν μας αρέσουν..
Το κράτος αυτό φτιάχτηκε όπως η συντριπτική πλειοψηφία των αστικών κρατών τους τελευταίους 2 αιώνες… δηλ. με πόλεμο.
Κι εμένα δε μ` αρέσει ο πόλεμος, ούτε τα σύνορα, αλλά δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν…. Ακόμα και για τη ρατσιστική Νότια Αφρική ή το κράτος του Ισραήλ, δύο κράτη με παγκόσμια απαξίωση, δεν υπήρχε σώφρων άνθρωπος που έλεγε «δεν υπάρχουν».
Προφανώς ο καθένας μας έχει κάθε «δικαίωμα'» να θέλει να μεταβάλλει τα σύνορα, να χωρίσει-ενώσει υπάρχοντα κράτη, ή και να καταργήσει, εντελώς, την ύπαρξη κάποιων… Αυτό είναι «πολιτική» βούληση.
Μόνο που αυτό στον καπιταλισμό γίνεται μόνο με δύο τρόπους… είτε με πόλεμο είτε με εθελοντική απόφαση των εμπλεκομένων μερών δια μέσου αναγνωρισμένων διαδικασιών (πχ δημοψηφίσματα).
Απ` όσο γνωρίζω υπήρχαν δύο περιπτώσεις που οι τουρκοκύπροι αποδέχτηκαν δια μέσου διεθνών οργανισμών την ενιαία συμβίωση με τους ελληνοκύπριους. Η πρώτη το 1961 με τη συνθήκη της Ζυρίχης και τη πρώτη Κυπριακή Δημοκρατία και η δεύτερη το σχέδιο Αναν.
Και οι δύο αυτές περιπτώσεις απορρίφθηκαν από την ελληνική ή ελληνοκυπριακή μεριά. Το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε από τους Ελληνοκύπριους και στη δεκαετία του `60 είχαμε το πραξικόπημα Μακάριου που καταργούσε το Σύνταγμα και την προσπάθεια Ένωσις από την Ελλάδα.
Οπότε η μοναδική άλλη λύση (εντός καπιταλισμού) είναι η εισβολή από τη Νότια Κύπρο.
Προφανώς υπάρχει και η σοσιαλιστική ανατροπή κρατικών μηχανισμών… Λχ η ΕΣΣΔ ενοποίησε διασπαρτα κράτη… Αυτό, όμως, προϋποθέτει ανατροπή ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ τον πληθυσμό, εθελοντική, δηλαδή, αυτοκατάργηση των συνορών..
Αααα ξέχασα… υήρξε και μια περίοδος που μπορούσε να καταργηθεί ένα κράτος δια μέσου «σοσιαλιστικής εισβολής» όπως η Ανατολική Γερμανία… Μόνο που θέλεις, τουλάχιστον, μία σοσιαλιστική χώρα να εισβάλλει…
Αν επιτεθεί η Κούβα ή η Κίνα στη Βόρεια Κύπρο, θα εξετάσουμε και αυτή την παράμετρο…
Για να επανέλθω στο νόημα του ποστ… Δεν έχω καμιά απαίτηση από το ελληνικό καθεστώς. Είναι σαφέστατες οι προτεραιότητες του. Η αριστερά, όμως, θέλει να στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια στην Παλαιστίνη.. Εφ` όσον η Νότια Κύπρος συνεχίσει να κάνει εμπάργο στην αποστολή, εφ` όσον έχεις μια τόσο εχθρική στάση της ελληνικής και ελληνοκυπριακής κυβέρνσης στον παλαιστινιακό αγώνα, ποιο είναι το πρωτευων; Κοντράρεις τις κυβερνήσεις σου για να υπερασπίσεις τους Παλαιστίνιους ή προτάσσεις τα «δικαιώματα» των ελληνοκύπριων;
Η ελληνική αριστερά πρέπει να απέχει από το κίνημα συμπαράστασης ή θα ταξιδέψει με τουρκικα πλοία χρησιμοποιώντας τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ τουρκικά και τουρκοκυπριακά λιμάνια;
Εγώ δεν ξεχνώ πως ο Λένιν χρησιμοποίησε τον «εχθρικό» γερμανικό σιδηρόδρομο για να βρεθεί στις γραμμές της αντίστασης.
Δύσκολα ερωτήματα αλλά «υπάρχουν» κι αυτά..
Ευχαριστώ για την εκτενή απάντηση και συγνώμη για το ελαφρώς εκτός θέματος. Κανείς δεν εθελοτυφλεί και όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν δύο κρατικές εξουσίες στην Κύπρο [όπως ας πούμε τρεις στην περιοχή Ισραήλ-Παλαιστίνης].
Κανείς όμως, ακόμη και η Τουρκία, δεν αναγνωρίζει δύο κράτη στην Κύπρο, αλλά όλοι μόνο ένα.
Και κάτι εντός θέματος:
«Πως εξηγείται αυτό;»
Υποθέτω ότι σε κάποιους ανθρώπους δημιουργείται ένα μούδιασμα από το γεγονός ότι η Τουρκία ξαφνικά φωνάζει για το διεθνές δίκαιο στην θάλασσα ή διδάσκει ανθρωπισμό στο Ισραήλ μια χώρα που καταπιέζει συστηματικά και επί δεκαετίες τους Κούρδους.
Επειδή συνέβησαν οι δολοφονίες, αυτά συσκοτίστηκαν κάπως, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Αν όλα είχαν πάει καλά, θα ήταν πιο φανερό το παράδοξο της σύμπραξης ισλαμιστών του Ερδογάνου και διεθνών αριστεριστών. Ίσως γινόμαστε πεσσοί στο γεωπολιτικό παιχνίδι της Άγκυρας για το νταβατζιλίκι των απανταχού μελών της ούμμας.
Εδώ στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ουτέ ένας πολίτης που να θεωρεί πως η Τουρκία κρατά φιλειρηνική και φιλάνθρωπη στάση.
Μακάρι να χρησιμοποιούσαμε τα ίδια ακριβώς κριτήρια και να είμασταν τόσο ψυλλιασμένοι, για να «διαβάσουμε» και την ελληνική εξωτερική πολιτική… Τότε θα βρίσκαμε, επίσης, πχ τη διγλωσσία της Ελλάδας που κόπτεται για τους Κούρδους και αγνοεί τη μειονότητα της Θράκης.
Οι Έλληνες αριστεροί δεν κινδυνεύουν να γίνουν πεσσοί στα κόκκινα της Άγκυρας γιατί, δυστυχώς, παίζουν στη σκακιέρα με τα «γαλανόλευκα»….
Πάντως, δε νομίζω, πως υπάρχει «σύμπραξη» του διεθνούς αριστερισμού με το τουρκικό κράτος. Τα καραβάνια πρέπει να χρησιμοποιήσουν κάποια πλοία και κάποια λιμάνια.. Αν τα μόνα διαθέσιμα είναι τα τούρκικα, δεν είναι «σύμπραξη». Είναι «εκμετάλλευση» κρατικών αντιθέσεων. Όπως και το καράβι που έφυγε από τη Ελλάδα δεν είναι σε «σύμπραξη» με το Ελληνικό κράτος.
Για να κατηγορήσεις μία κίνηση πως «συμπράττει» με μια κρατική πολιτική, χρειάζονται περισσότερα δεδομένα…
Μια τέτοια καταστροφική «σύμπραξη» ήταν (και είναι) του κουρδικού κινήματος με τις διάφορες κυβερνήσεις της περιοχής.
Αν αποδεχθούμε την ύπαρξη δύο κρατών στην Κύπρο, τότε αποδεχόμαστε και την κατάσταση στην παλαιστίνη. Διότι τα δύο προβλήματα συνδέονται άμεσα ή έμμεσα μεταξύ τους και είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής- συγκεκριμένα ποιος και πώς θα ελέγχει αυτή την περιοχή κτλ, είναι γνωστά αυτά, να μην τα ξαναπούμε. θα αδικούσαμε τόσο το κυπριακό όσο και το παλαιστινιακό αν τα υποβιβάζαμε απλά σε ζητήματ συνύπαρξης δύο κοινοτήτων- που η αδυναμία συνύπαρξης δεν οφείλεται τόσο στην παιδεία των λαών αλλά στο γεγονός ότι τους χωρίζουν στρατοί, οι οποίοι κυριολεκτικά εξοντώνουν- ή για την περίπτωση της Κύπρου, τους χωρίζει μια εισβολή και μια κατοχή.
Θα μπορούσες να κατηγορήσεις το Χριστόφια ότι κοιτάει τον κώλο του ενώ ξέρει πολύ καλά ότι τον κώλο του δεν τον επιβουλεύεται κανένα καράβι αλλά όλοι αυτοί που το παιζούν οι μεγάλοι χωροφύλακες της περιοχής. Αλλά σε αυτούς δεν πάει κόντρα. Για μένα το απαράδεκτο δεν είναι ότι δεν έφυγε ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά το ότι αντί να βγει και να κράξει αυτούς που προκάλεσαν τόσο το διαχωρισμό της δικής του πατρίδας όσο και την εξόντωση των παλαιστινίων, κάθεται και ψάχνει φόρμουλες στα πλαίσια του «εφικτού». Και το «εφικτό» είναι μια χωρισμένη Κύπρος και μια Παλαιστίνη που εξακολουθεί να συνθλίβεται.
Partizana, δυο παρατηρήσεις γαιτί το θέμα του ποστ δεν είναι το Κυπριακό, αλλά η Παλαιστίνη και η υποβάθμισή της ΓΙΑ ΧΑΡΗ του Κυπριακού από την ελληνική και ελληνοκυπριακή αριστερά.
1) Είναι άλλο «δεν υπάρχει» κράτος από το «δεν αποδεχόμαι» το κράτος. Φαντάζομαι δε μιλάς για κατεχόμενη παλιστινιακή γη, αλλά για Ισραήλ. Άρα ΥΠΑΡΧΕΙ κράτος Βόρειας Κύπρου και ας πάμε στην ουσία…
2) Για το Ισραήλ , κι εγώ, διαφωνώ με την ύπαρξη του και για αυτό ζητώ τη ΔΙΑΛΥΣΗ του. Η διάλυση του κράτους αυτού, δε σημαίνει, προφανώς, εθνοκάθαρση των εβραίων, όπως προβοκατόρικα ζητούν οι φασίστες, αλλά να σταματήσει να υπάρχει ένα στρατιωτικό κράτος που βασίζει την οικονομική του ύπαρξη από το διεθνές λόμπυ των ιμπεριαλιστών.
Αυτό μπορεί να γίνει ΚΥΡΙΩΣ με υπονόμευση του σε Ευρώπη και ΗΠΑ, στρατιωτική εισβολή από άραβες και σε συνεργασία ή όχι με τυχόν «εθνοπροδότες» εβραίους.
Μπορεις, όμως, να υποστηρίξεις το ίδιο και για τη Βόρεια Κύπρο; Μπορείς σοβαρά να υποστηρίξεις τη διάλυση του κράτους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ της θέλησης των τουρκοκύπριων;
3) Οσο και αν τα προβλήματα είναι περα από δικοινοτική συνύπαρξη, η ύπαρξη του Ισραήλ είναι μεγαλύτερης σημασίας για τον ιμπεριαλισμό απ` ότι η Κύπρος.
Αλλά, έτσι κι αλλιώς, είναι απίστευτο σφάλμα, η ταύτιση ελληνοκύπριων με παλαιστίνιους. Οι ελληνοκύπριοι έχουν τη στήριξη του ΝΑΤΟ και η Νότια Κύπρος είναι το «αεροπλανοφόρο» των αμερικάνων στις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή. Έχουν αναγνωρισμένο κράτος από τη διεθνή κοινότητα.
Δε μοιάζει η οικονομική, πολιτισμική και διπλωματική θέση των ελληνοκύπριων παρόμοια με τους παλαιστίνιους…
Μάλλον οι ίδιοι διαισθάνονται καλύτερα με ποιους μοιάζουν και με ποιους, εν τέλη, συνάπτουν συμμαχίες στην περιοχή..